Η πανδημία COVID-19 μας ανάγκασε να επανεκτιμήσουμε τις διασυνδέσεις στην παγκόσμια οικονομία. Η αναστάτωση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού έχει αυξήσει τις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πρώτες ύλες η οποία στηρίζεται σε τρίτες χώρες για τον εφοδιασμό της. H ΕΕ βασίζεται στην Κίνα για 15 από τις 38 κρίσιμες πρώτες ύλες και στη Νότια Αφρική και τη Ρωσία για πολύτιμα μέταλλα (πλατίνα, ιρίδιο, ρόδιο, ρουθήνιο και παλλάδιο) που χρησιμοποιούνται για ηλεκτρονικά, κυψέλες καυσίμου και καταλύτες .

Ωστόσο, η εξάρτηση από τρίτες χώρες δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Στον τομέα των πολύτιμων μετάλλων, τα χαμηλά ποσοστά ανακύκλωσης μαστίζουν την αποδοτικότητα των πόρων μας. Στην Ευρώπη, 4 τόνοι χρυσού και 40 τόνοι αργύρου, που χρησιμοποιούνται ευρέως σε ηλεκτρονικά είδη, μπαταρίες και εξοπλισμό υγείας, δεν χρησιμοποιούνται ετησίως.

Η δημιουργία ανθεκτικών και βιώσιμων αλυσίδων εφοδιασμού για τις πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για την Πράσινη Συμφωνία και την ψηφιακή μετάβαση είναι πιο κρίσιμη απο ποτέ. Η Ευρωπαϊκή Συμμαχία Πρώτων Υλών αποτελέι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η κάλυψη του μετάλλου και των ορυκτών θα αυξήσει την βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα του βιομηχανικού μας οικοσυστήματος και  θα ενισχύσει την ανάπτυξη μιας κυκλικής οικονομίας η οποία θα προωθήσει μια βιομηχανική στρατηγική που ενισχύει την ανοικτή στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης.

Η αυτονομία προέρχεται από τις λέξεις αὐτός και νόμος. Σημαίνει κυριολεκτικά το «δικαίωμά μας» να δημιουργούμε τους δικούς μας κανόνες. Η αυτονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα βασιστεί στην ανθεκτικότητα, τη διαφοροποίηση και την κυκλικότητα των στρατηγικών μας αλυσίδων αξίας.Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να χάνει χρόνο για την επίτευξη αυτών των στόχων, στη σημερινή γεωπολιτική παγκόσμια αρένα, η οποία κυριαρχεί όλο και περισσότερο από προστατευτισμό, εθνικισμό και «συστημικούς αντιπάλους».

Δείτε το άρθρο εδώ (στα Αγγλικά)