Από το 2008, η Ευρώπη έχει χάσει σχεδόν το ένα τρίτο της πρωταρχικής της παραγωγικής ικανότητας σε αλουμίνιο. Και αυτό, σε καιρούς που η παγκόσμια ζήτηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
Ο Μηχανισμός Συνοριακής Προσαρμογής Άνθρακα προτάθηκε για να το επιλύσει, ως ένας τρόπος να τερματιστεί η λεγόμενη Διαρροή Άνθρακα.
Παρόλα αυτά, καθώς πλησιάζουμε στην αυριανή ψηφοφορία επί αυτού του πακέτου μέτρων,
βρίσκουμε μία λύση που πιθανόν να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα επιλύει.
Ο μηχανισμός CBAM αποτελεί μια δημιουργική ιδέα με ισχυρές δυνατότητες, που ακόμη όμως δεν έχει δοκιμαστεί και τα αποτελέσματά του είναι κάθε άλλο πάρα εγγυημένα.
Θα πρέπει λοιπόν, να προχωρήσουμε με προσοχή.
Τα υπερβολικά φιλόδοξα χρονοδιαγράμματα, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις για τις επιπτώσεις στις εξαγωγές και η επιδίωξη διεύρυνσης του πεδίου εφαρμογής σε αυτό το πρώιμο στάδιο, ενέχουν τον κίνδυνο πλήθους απρόβλεπτων συνεπειών.
Η Βιομηχανία του Αλουμινίου είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, συμβάλλει σχεδόν στο 5% των εξαγωγών και αποτελεί βασικό θεμέλιο για πολύ ευρύτερες αλυσίδες αξίας.
Απεριόριστα ανακυκλώσιμο και θεμελιώδες για την επανάσταση της ηλεκτροκίνησης, το αλουμίνιο βρίσκεται στην καρδιά της πράσινης μετάβασης.
Χρειαζόμαστε το αλουμίνιο και χρειάζεται να το παράγουμε εδώ, στην Ευρώπη.
Οι τροπολογίες της πολιτικής μου ομάδας, του ΕΛΚ, επιδιώκουν να προσφέρουν την απαιτούμενη ισορροπία και προσοχή που πρέπει να επιδείξουμε.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραδώσουμε έναν κακοφτιαγμένο μηχανισμό CBAM. Το μέλλον των Ευρωπαϊκών Βιομηχανιών, όπως εκείνη του Αλουμινίου, βρίσκεται στα χέρια του.