Πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 12 μήνες από την πρώτη ανακοίνωση επιβεβαιωμένης μόλυνσης με τον ιό Sars-Cov2 στη χώρα μας.

Αυτόν τον χρόνο, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με καταστάσεις που δοκίμασαν τις αντοχές μας σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς – από όποια θέση και εάν έχει – τις συνέπειες μιας τέτοιας εφιαλτικής πανδημίας. Δεν είναι εύκολο για την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα, δεν είναι για τους υγειονομικούς και όσους είχαν την ευθύνη να τη διαχειριστούν στο πεδίο, δεν είναι για τον απλό πολίτη. Όλοι δοκιμαστήκαμε σκληρά.

Σε μια τέτοια δύσκολη και μεγάλης διάρκειας μάχη, είναι αναπόφευκτο να γίνουν μεγαλύτερα ή μικρότερα λάθη από όλους μας. Πρέπει να τα δεχθούμε και να τα παραδεχθούμε. Το ερώτημα όμως είναι, αν θα πρέπει να μείνουμε σε αυτά ή να πάρουμε δύναμη από όσα καταφέραμε όλοι μαζί και να προχωρήσουμε μπροστά, μέχρι να απαλλαγούμε οριστικά από αυτή την πανδημία.

Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να κάνουμε το δεύτερο. Γιατί έναν χρόνο μετά, όλα τα αντικειμενικά στοιχεία αποδεικνύουν πως, σε σχέση με άλλες χώρες, έχουμε πετύχει πολύ περισσότερα. Δεν το λένε απλά και μόνον οι αριθμοί, αλλά, πλέον, και οι ηγεσίες και οι πολίτες αυτών των χωρών. Κράτη με πολύ καλύτερες υποδομές σε όλα τα επίπεδα, πολύ ισχυρά συστήματα υγείας και πολύ πιο εύρωστες οικονομίες λύγισαν, εμείς όχι. Και όλα αυτά, μετά από 10 χρόνια μνημονίων που πλήγωσαν πολλαπλά την Ελλάδα και ταλαιπώρησαν και κούρασαν τους Έλληνες. Υπό αυτές τις συνθήκες, όλα όσα καταφέραμε παίρνουν πολλαπλάσια αξία.

Ακόμη, όμως, κι αν δεν θέλουμε να έχουμε αυτή την οπτική πλευρά των πραγμάτων, να μην έχουμε, δηλαδή, ως γνώμονα αυτά που καταφέραμε, αλλά να επικεντρωθούμε στα λάθη μας, ακόμη και από αυτή την οπτική γωνία, θα πρέπει να καταλήξουμε στο γεγονός πως κάναμε τα λιγότερα λάθη, σε σύγκριση με πολύ πιο αναπτυγμένα κράτη.

Ναι, όλοι κάναμε λάθη – πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς; – η αντιπολίτευση, όμως, έκανε ένα λάθος που είναι αδικαιολόγητο. Άσκησε μία μικροκομματική, μηδενιστική και υποτιμητική για τη χώρα μας κριτική, παρουσιάζοντας μια στρεβλή εικόνα πλήρους αποτυχίας. Δεν σκέφτηκαν, όμως, πως προσπαθώντας να εκμηδενίσουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης, για στενό μικροκομματικό όφελος και ασκώντας αυτή την ανεύθυνη αντιπολιτευτική τακτική, αγνόησαν, υποτίμησαν, προσέβαλαν και μηδένισαν και την προσπάθεια όλων των Ελλήνων πολιτών. Γιατί εκ προοιμίου, σε μία τέτοιου είδους προσπάθεια όταν αποτυγχάνουμε, αποτυγχάνουμε όλοι μαζί και όταν πετυχαίνουμε, πετυχαίνουμε πάλι όλοι μαζί.

Μπορούσαμε να κάνουμε λιγότερα λάθη όλοι μας; Η απάντηση είναι ναι. Μπορούσαμε να τα έχουμε καταφέρει ακόμη καλύτερα; Η απάντηση είναι πάλι ναι.

Δεν μπορεί, όμως, κανείς να μηδενίζει την υπερπροσπάθεια και τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού, απλά για να πλήξει την κυβέρνηση.

Έναν χρόνο μετά, είμαστε όλοι μας πιο καταπονημένοι, πιο κουρασμένοι, πιο πληγωμένοι, αλλά, όμως, γίναμε και σοφότεροι. Ας πάρουμε δύναμη από όσα πετύχαμε ως τώρα, ας διδαχθούμε από τα λάθη μας και ας συνεχίσουμε, ακόμη πιο επίμονα, να δίνουμε την καθημερινή μας μάχη, μέχρι να τελειώσει αυτός ο θλιβερός εφιάλτης, με τη γνώση και την πεποίθηση, ότι τελικά εμείς θα είμαστε οι νικητές.

Η αντιπολίτευση ακόμη και με έναν χρόνο καθυστέρηση, ας αναλογιστεί επιτέλους τις ευθύνες και τον ρόλο της και ας συνεισφέρει σε αυτόν τον αγώνα, δείχνοντας έτσι, όχι ότι συμφωνεί με τις αποφάσεις της κυβέρνησης, αλλά ότι εκτιμά και κυρίως, σέβεται την υπερπροσπάθεια και τις θυσίες όλων των Ελλήνων.

Δεν ήταν ένας αγώνας δρόμου, ήταν ένας μαραθώνιος που φτάνει, όμως, σύντομα στον τερματισμό. Αυτόν τον χρόνο περάσαμε πολλά, αλλά σύντομα όλα θα περάσουν.

Δημοσιεύτηκε στο real.gr στις 3 Μαρτίου 2021.