18/09/2022

Άρθρο στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ: «100 χρόνια από τη Mικρασιατική Kαταστροφή: μνήμες οδυνηρές, αλλά πολύτιμες για την εθνική μας αυτογνωσία»

Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί μια οδυνηρή μνήμη για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη τραγωδία της νεότερης ιστορίας μας.

Μια τραγωδία που συνοδεύτηκε από δολοφονίες, βιασμούς, βασανισμούς, λεηλασίες και βανδαλισμούς, από θηριωδίες απερίγραπτες που κατέληξαν στον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες.

Σήμερα, 100 χρόνια μετά, οι μνήμες της Μικρασιατικής Καταστροφής, τα ματωμένα χώματα της Σμύρνης, παραμένουν στην ψυχή και την καρδιά μας, ζωντανές και επώδυνες.

Ο αφανισμός του Ελληνισμού, από την ιωνική και αιολική γη, είναι μια πληγή ανοιχτή μέσα μας, που δεν κλείνει.

Πάνω από 1.500.000 Έλληνες της Μικράς Ασίας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους και να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς, προς την Ελλάδα.

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, έχοντας αφήσει τη ζωή και το βιός τους πίσω, στις χαμένες τους πατρίδες, ρίζωσαν στον τόπο μας. Η ένταξή τους στην κοινωνία της Ελλάδας, η οποία, καθημαγμένη από τους πολέμους προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ήταν ένας πραγματικός άθλος.

Με τον δυναμισμό τους, το μεράκι και το ελληνικό τους φιλότιμο, όμως, κατάφεραν όχι μόνο να ενταχθούν αλλά και να διακριθούν.

Με τη δίψα τους για δημιουργία και προκοπή, με την τεχνογνωσία και το επιχειρηματικό τους πνεύμα, συνέβαλαν αποφασιστικά στην οικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας.

Η εθνική μας κουλτούρα, μεγάλωσε και εμπλουτίστηκε με νέα, μοναδικά πολιτισμικά στοιχεία και η κοινωνία μας μπολιάστηκε με την ιδιαίτερη αισθητική των Μικρασιατών συμπατριωτών μας.

Η προσφορά τους στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους είναι ανεκτίμητη, ενώ η συμβολή τους στους εθνικούς αγώνες που ακολούθησαν, υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική.

Φέτος, τον Σεπτέμβριο του 2022, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τα μικρασιατικά παράλια.

Είναι μια επέτειος με οδυνηρό αποτύπωμα στην εθνική μας συνείδηση, που αποτελεί, όμως, μια ακόμη αφορμή να αναλογιστούμε τις τραγικές συνέπειες του Εθνικού Διχασμού και όχι το «Τις πταίει», καθώς ό,τι πυροδότησε την εξέλιξη των τραγικών γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν οΕθνικός Διχασμός, που υπονόμευσε την ενότητα, την ομοψυχία και την εθνική συνεννόηση, ο μεγαλύτερος εχθρός μας, διαχρονικά.

Αυτή η ημέρα Μνήμης μάς καλεί όλους σε περισυλλογή και αναστοχασμό, ώστε να αντλήσουμε συμπεράσματα πολύτιμα για την εθνική μας συνείδηση και αυτογνωσία, έχοντας πάντα κατά νου ότι κάθε φορά που ο Ελληνισμός διχάστηκε, τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά.

Ο διωγμός, η προσφυγιά, ο πόνος… τα ματωμένα χώματα… οι αλησμόνητες πατρίδες αποτυπώθηκαν στην ψυχή και τη μνήμη μας, συμπλήρωσαν την εθνική μας ταυτότητα και είναι βιώματα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Είναι οι μνήμες που πάντα θα τιμούμε.

Η διαφύλαξη της εθνικής μας ενότητας και ομοψυχίας, όμως, είναι το πολυτιμότερο μάθημα, που μπορούμε να διδαχθούμε από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Ας κρατήσουμε αυτή την επίγνωση σαν θησαυρό μες στην ψυχή μας, διατηρώντας με όλες μας τις δυνάμεις αρραγή την ελληνική ψυχή, όπως πολλές φορές στην ιστορία μας κατορθώσαμε.

Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής απέναντι στα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής και, στις κρίσιμες συγκυρίες που μας περιβάλλουν, είναι το ελάχιστο εθνικό μας καθήκον!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής στις 19.9.2022